YU zou ervan uitgaan dat een familiebelang van 20% in het bedrijf dat u runt, een sterke stimulans zou zijn om ‘s ochtends uit bed te komen. Blijkbaar niet. Mooky en Israel Greidinger, de kopacteurs van Cineworld, zouden ook graag een extra bonusregeling willen om de aandelenkoers van de genoteerde bioscoopketen terug te brengen naar de pre-pandemische status.
De blurb uit de directiekamer zegt: “het is absoluut noodzakelijk dat we ons hoog aangeschreven leiderschapsteam behouden en motiveren tijdens de volgende fase van het herstel van het bedrijf en daarna”. Moeten andere aandeelhouders geloven dat de broers, de CEO en de plaatsvervanger, een verandering van carrière overwegen?
Kom op, het aandeel van de familie in een bedrijf dat 90 jaar geleden is opgericht, is nog steeds £ 193 miljoen waard. Als de aandelenkoers, momenteel 69p, terugkeert naar het niveau van februari 2020 van 190p, zal de waarde van dat belang toenemen tot £ 530 miljoen. Dat is een behoorlijke prijs.
De voorgestelde regeling zou ervoor zorgen dat elke broer aandelen ter waarde van £ 33 miljoen inzamelt als 190p binnen drie jaar wordt behaald. En in het geval van een explosieve overschrijding, zou een limiet worden vastgesteld op £ 65 miljoen. De bedragen zijn op zich belachelijk. Het feit dat de snelheid van het herstel van Cineworld afhangt van nationale vaccinatieprogramma’s en dus buiten de controle van het management ligt, draagt ​​alleen maar bij aan de dwaasheid.
Fondsbeheerders moeten het voorstel afwijzen. Als ze dat niet doen, zal elke directeur van een overheidsbedrijf in het land een Covid-herstelbonus eisen.
Covid zorgt voor een hausse op het gebied van gespreide weddenschappen
De waarschuwing op de website van IG Group zegt dat 75% van haar klanten geld verliest bij het verhandelen van financiële spread-gokproducten. Dat weerhoudt niemand er natuurlijk van, en een pandemie is mooi geweest voor het bedrijfsleven – vanuit het oogpunt van de aanbieder tenminste.
Het aantal actieve klanten bij IG is in de periode van juni tot november met 55% gestegen, een verbazingwekkend cijfer dat hielp bij het genereren van een stijging van 129% van de winst vóór belastingen tot £ 231 miljoen. Om te bedenken: een paar jaar geleden was de vraag of de hausse op het gebied van financiële spread-betten voorbij was.
De volatiliteit van de aandelenkoersen, die Covid in schoppen heeft geleverd, haalt meestal de gokkers naar boven, maar er zijn waarschijnlijk twee extra ingrediënten aan het werk: vrije tijd en geld.
Als je een vaste baan hebt – en IG zegt dat de gemiddelde klant een man is, tussen de 30 en 50 jaar oud is en £ 65.000 per jaar verdient – heb je misschien meer besteedbaar inkomen dan een jaar geleden, omdat je geen buitenlandse vakantie en restaurants enzovoort. Het hebben van een hefboomwerking op de aandelenmarkten vult de ruimte tussen Zoom-vergaderingen en mogelijk zelfs tijdens hen.
Het fenomeen lijkt wereldwijd te zijn. IG is voornamelijk een Brits bedrijf, maar de update wees op een sterke groei in de overzeese markten, van Australië tot Japan. De VS zijn nu in zicht en IG koopt voor $ 1 miljard een retailgerichte futures- en optieoperatie genaamd Tastytrade.
De naam is een aanwijzing dat de stijl van de online makelaardij opwindender is dan de Britse toezichthouders zouden toestaan ​​wanneer financiële derivaten, die geen gewoon vanilletarief zijn, aan het grote publiek worden aangeboden. Maar ze doen de dingen anders in de VS. Tastytrade heeft vanaf de lancering in 2017 105.000 actieve accounts verzameld, wat zeker de interesse in handel aantoont.
Wat betekent het allemaal? De klantenkring van IG is ongetwijfeld een verfijnde groep die de risico’s begrijpt. En als ze aan de goede kant van de volatiliteit van Tesla, Rolls-Royce en Lloyds Banking Group hebben gezeten – de drie meest verhandelde aandelen van de afgelopen zes maanden – hebben ze misschien zelfs het verliesgevende slaggemiddelde van 75% verbeterd. Maar onthoud: een sterke stijging van de belangstelling van particuliere beleggers komt vaak net voordat de markten lelijk worden.
Niet-uitvoerende bestuurders zijn in zwang
Er is een minitrend onder FTSE 100-bedrijven, wanneer ze worden geconfronteerd met een plotselinge of moeilijk te vervullen vacature voor een chief executive, om een ​​niet-uitvoerend bestuurder naar de frontlinie te halen.
Jette Nygaard-Andersen bij Entain, de eigenaar van Ladbrokes en Coral, is de laatste afspraak. Andy Bird van Pearson, de educatieve uitgever, was een andere. Zo ook Warren East bij Rolls-Royce en, in Entain’s sector, Peter Jackson bij Flutter, de eigenaar van Paddy Power en Betfair.
Men kan het beroep zien. Een bestuurder die al in de raad zit, kent het bedrijf en de strategie, maar moet ook ervaring van elders meenemen. In het geval van Nygaard-Andersen bracht ze haar leidinggevende jaren door bij een Zweedse mediagroep die gespecialiseerd is in videogames en esports, een gebied waar de gokindustrie nu ook naar kijkt.
We zullen moeten afwachten of niet-uitvoerende bekeerlingen beter presteren dan anderen, maar minder geld uitgeven aan headhunters is iets.
